Νόσος Peyronie

Ο Χειρουργός Ουρολόγος–Ανδρολόγος διαθέτει εξειδίκευση στην ανδρολογία, με κλινικό ενδιαφέρον στις διαταραχές στύσης, τη νόσο Peyronie και τη λειτουργική ουρολογία. Είναι μέλος του Τμήματος Ανδρολογίας της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας και του Ευρωπαϊκού Ουρολογικού Συλλόγου, με ενεργή συμμετοχή σε συνέδρια και σεμινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Εφαρμόζει τη μέθοδο των κρουστικών κυμάτων ως μη επεμβατική και ανώδυνη θεραπεία για τη βελτίωση της αιμάτωσης του πέους, προσφέροντας ουσιαστικά αποτελέσματα στη στυτική δυσλειτουργία και στη νόσο Peyronie, χωρίς φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργείο. Η θεραπεία πραγματοποιείται στα σύγχρονα ιατρεία του, με ασφάλεια, ταχύτητα και χωρίς αποθεραπεία.

Η νόσος Peyronie αποτελεί μια πάθηση του πέους. Συγκεκριμένα, εμφανίζεται ένας ινώδης ουλώδης ιστός κάτω από το δέρμα, στον ινώδη χιτώνα που περιβάλλει τα σηραγγώδη σώματα. Έτσι, προκαλείται παραμόρφωση του πέους, κυρίως με τη μορφή κάμψης κατά τη στύση. Επιπλέον, η κάμψη μπορεί να συνοδεύεται από πόνο, στυτική δυσλειτουργία και ψυχολογική επιβάρυνση.

Πώς εξελίσσεται η νόσος Peyronie;

Η νόσος Peyronie έχει δύο διακριτές φάσεις:

• Οξεία φάση (6–18 μήνες) κατά την οποία σχηματίζεται ο ουλώδης ιστός, προκαλώντας πόνο και εξέλιξη της κάμψης.
• Χρόνια φάση κατά την οποία η κάμψη σταθεροποιείται, ο πόνος υποχωρεί αλλά η παραμόρφωση παραμένει.

 

Ποιους αφορά η νόσος Peyronie;

Η Peyronie αφορά συνήθως άνδρες ηλικίας 40 έως 70 ετών. Ωστόσο, υπάρχει πιθανότητα να εμφανιστεί και σε νεότερους άνδρες, ακόμα και από την ηλικία των 18 ετών. Θεωρείται ότι η πραγματική συχνότητα της πάθησης είναι μεγαλύτερη, καθώς πολλοί ασθενείς διστάζουν να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια λόγω ντροπής.

Ποια είναι τα αίτια και οι παράγοντες κινδύνου για τη νόσο Peyronie;

Η ακριβής αιτία της νόσου δεν είναι απολύτως γνωστή. Ωστόσο, έχουν εντοπιστεί αρκετοί παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνισή της, όπως:

• Μικροτραυματισμοί του πέους κατά τη σεξουαλική επαφή
• Κάταγμα πέους με απότομη κάμψη και αιμορραγία
• Ανομοιομορφία στον ινώδη χιτώνα
• Φλεγμονώδεις αντιδράσεις ή μικροβιακές λοιμώξεις
• Χειρουργικές επεμβάσεις στην ουροποιητική οδό
• Αυτοάνοσα νοσήματα
• Κληρονομικότητα
• Υποκείμενες παθήσεις, π.χ. διαβήτης
• Χρήση ορισμένων φαρμάκων, όπως β-αναστολείς

Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχει εμφανής τραυματισμός. Η αντίδραση του οργανισμού στην επούλωση μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική δημιουργία ουλώδους ιστού.

 

Ποια συμπτώματα προκαλεί;

Τα συμπτώματα στους ασθενείς διαφέρουν ανάλογα με τη φάση και τη βαρύτητα της πάθησης:

• Πόνος κατά τη στύση ή και σε χάλαση
• Ψηλαφητή πλάκα ή σκληρία στο πέος
• Κάμψη προς τα πάνω, κάτω ή πλάγια
• Παραμόρφωση τύπου «κλεψύδρας» ή εσοχές
• Βράχυνση ή στένωση του πέους
• Δυσκολία διείσδυσης κατά την επαφή
• Στυτική δυσλειτουργία
• Άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, διαταραχή στη σεξουαλική ζωή

 

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση πρέπει να γίνεται από έμπειρο ουρολόγο – ανδρολόγο για τη σωστή αξιολόγηση της κατάστασης και την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας. Μετά τη λήψη του ιατρικού ιστορικού, πραγματοποιείται κλινική εξέταση σε χάλαση και στύση. Διαφορετικά, ο γιατρός θα κάνει εκτίμηση της κάμψης χρησιμοποιώντας φωτογραφίες του ασθενή. Στη συνέχεια, ο ασθενής υποβάλλεται σε υπερηχογράφημα TRIPLEX πέους για την απεικόνιση της πλάκας, ενώ σε σύνθετα περιστατικά μπορεί να ζητηθεί μαγνητική τομογραφία. Για ολοκληρωμένη διάγνωση, ο γιατρός διερευνά και την παρουσία άλλων παθήσεων όπως διαβήτη ή αυτοάνοσων νοσημάτων.

 

Ποιες επιπτώσεις προκαλεί στη σεξουαλική και ψυχική υγεία;

Η παραμόρφωση του πέους, ειδικά όταν συνοδεύεται από πόνο ή στυτική δυσλειτουργία, καθιστά τη σεξουαλική επαφή δύσκολη ή αδύνατη. Το γεγονός αυτό μπορεί να επηρεάσει την επιθυμία του ασθενή και να μειώσει σημαντικά την αυτοπεποίθησή του. Παράλληλα, η αδυναμία για ολοκληρωμένη σεξουαλική ζωή συχνά δημιουργεί ένταση και απομάκρυνση στο ζευγάρι, επιτείνοντας την ψυχολογική πίεση. Γι’ αυτό, πέρα από την ιατρική αντιμετώπιση της νόσου, είναι σημαντική και η ψυχολογική υποστήριξη, τόσο του ασθενούς όσο και του/της συντρόφου του.

Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος Peyronie συντηρητικά;

Η θεραπεία εξαρτάται από τη φάση της νόσου, το βαθμό παραμόρφωσης και την επίδραση στη σεξουαλική λειτουργία. Η συντηρητική θεραπεία αποτελεί πρώτη γραμμή θεραπείας στην οξεία φάση και περιλαμβάνει:

• Συσκευές έλξης  (traction therapy): χρησιμοποιούνται καθημερινά για 1-3 ώρες και μπορεί να μειώσουν την κάμψη/αποτρέψουν επιδείνωση.
• Κρουστικά κύματα Low-Intensity Shockwave Therapy (LiSWT): δεδομένα δείχνουν βελτίωση πόνου και της κάμψης.
• Λήψη φαρμακευτικής αγωγής (Tadalafil 5 mg ημερησίως).

Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος Peyronie χειρουργικά;

Η χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται στη χρόνια φάση, όταν δεν υπάρχει εξέλιξη της παραμόρφωσης και ο πόνος έχει υποχωρήσει. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι διαθέσιμες επιλογές είναι:

• Plication (Nesbit): συρραφή της μακρύτερης πλευράς, με πιθανή μικρή απώλεια μήκους
• Εκτομή της πλάκας με μοσχεύματα: σε σοβαρές παραμορφώσεις ή στένωση
• Τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης: ιδανική επιλογή σε συνυπάρχουσα στυτική δυσλειτουργία

Ο γιατρός επιλέγει την κατάλληλη τεχνική βάσει των αναγκών και προσδοκιών του ασθενούς.

Εάν εμφανίζετε συμπτώματα της νόσου Peyronie, επικοινωνήστε μαζί μας για να κλείσετε άμεσα το ραντεβού σας. Ο Ουρολόγος – Ανδρολόγος Σπανός Νικόλαος είναι Επιμελητής της Ουρολογικής Κλινικής του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας και διαθέτει εμπειρία και εξειδίκευση στην αντιμετώπιση της νόσου Peyronie τόσο με συντηρητικές όσο και χειρουργικές μεθόδους.